Маленькія прылады каменнага веку з Савінковай гары
На працягу трох тыдняў ва ўрочышчы Савінкова гара каля Ліпеня праводзіліся раскопкі старажытнага паселішча. Кіраваў работамі археолаг Алег Вараненка, кансультантам быў кандыдат гіст. навук Ігар Язэпенка. Па папярэдняй дамоўленасці з раённым аддзелам адукацыі ў працах прымалі ўдзел школьнікі з летняга лагера, які быў адкрыты ў ліпеньскай школе. Читать далее
Аляксандр Ельскі з дачкой Алесяй
Аляксандр Ельскi (1834—1916) — вельмi цiкавая постаць нашай мiнуўшчыны: гiсторык, этнограф, краязнаўца, пiсьменнiк. Паходзiць са старажытнага шляхецкага роду Мiнскага ваяводства, гербу «Пелеш». Нарадзiўся ў маёнтку Дудзiчы на Пцiчы (зараз Пухавiцкi раён Мiнскай вобласцi ). Вучыўся ў гiмназii ў Мiнску, потым у Вiленскiм унiверсiтэце. Сябра Акадэмii ведаў у Кракаве. Гаспадарыў у маёнтку Замосце (зараз у Пухавiцкiм раёне), дзе сабраў архiў старажытных рукапiсаў, калекцыю манет, збор археалагiчных знаходак, галерэю карцiн. Меў публiкацыi па традыцыйнай гаспадарцы i эканамiчнаму жыццю, мовазнаўству (беларуская мова), адзiн са складальнiкаў шматтомнага «Слоўнiка геаграфiчнага каралеўства польскага i iншых краёў славянскiх», для якога ён напiсаў каля 10000 артыкулаў. Найбольш шырока i разнастайна асвятлiў ён на старонках «Слоўнiка…» жыццё сваёй роднай Iгуменшчыны. У той час землі Бярэзiнскага, Пухавіцкага, Чэрвенскага, Уздзенскага, а таксама часткі сучасных Асіповіцкага, Жлобінскага, Клічаўскага, Старадароскага раёнаў уваходзiлі ў Iгуменскi павет. Прапануем чытачу ў скарочаным перакладзе некаторыя артыкулы нашага славутага земляка. Звяртаем увагу на тое, што напiсанне назваў у Х1Х стагоддзi адрознiваецца ад сучаснага. Таму калi назва ў “Слоўнiку” адронiваецца ад сучаснай (якая бралася перакладчыкам са «Слоўнiка назваў населеных пунктаў. Мiнская вобласць»), то сучасная назва даецца наперадзе, але пiшацца ў дужках. У дужках таксама даюцца заўвагi перакладчыка Юрыя Клеванца. Читать далее
Анатоль Восіпавіч Бонч-Асмалоўскі ( 1857, Віцебск — 1930, Масква) —уладальнік маентка Блонь, рэвалюцыянер-народнік, член ЦК партыі сацыялістаў-рэвалюцыянераў.
Пасля Маскоўскага ліцэя ў 1875 годзе паступіў у Інстытут інжынераў шляхоў зносін. У 1876 перайшоў на юрыдычны, а затым на прыродазнаўчы факультэт Пецярбургскага ўніверсітэта. Стаў прыхільнікам арганізацыі народнікаў «Зямля і воля», распаўсюджваў сярод студэнтаў нелегальныя выданні. У лістападзе 1879 арыштаваны за ўдзел у студэнцкіх хваляваннях; пазбаўлены права вучыцца ў ВНУ і высланы ў бацькоўскі маёнтак Блонь Ігуменскага павета За сваю рэвалюцыйную дзейнасць некалькі разоў быў асуджаны царскімі ўладамі, зняволены ў турмах, адбываў ссылкі ў Сібіры. Разам з жонкай Варварай і пры ўдзеле А. Я. Багдановіча арганізаваў у Блоні сялянскі гурток самаадукацыі. Читать далее
Юзаф Бака- ксёндз, заснавальнік езуіцкага касцела ў Блоні ў 1741-1757, для гэтага аддаў сваю спадчыну, — атрыманыя ад бацькі дзве вескі на Лагойшчыне.
“Чужынец, якi прыйшоў выратаваць блонскія, мар’інагорскія, пухавіцкія мурзатыя душы”, — Ю. Важнік.
Паэт, вынаходнік новага рытму і рыфмы верша, напісаў паэму “Развагі пра непазбежную смерць” Верш-забаўка пра Баку ад Юрыя Важніка: Читать далее